مقدمه:

ادبیات حسابداری مدیریت سنتی از به کار گیری معیارهای مالی در ارزیابی عملیات مدیریت طرفداری می نماید .بیشتر محققین همانند آنتونی (1989)، ومرچنت (1989)، طرفدار این موضوع هستند که معیارهای کمی ،داده های مالی را با هم ارتباط داده خلاصه ای کلی از عملکرد را تهیه ،ومدیریت سطوح بالا را از درگیری های تصمیمات عملیاتی دور نگاه می دارد.ودر نتیجه می تواند نقش یک آگاهی دهنده وراهبرد را در تصمیم گیری های جاری باز می کند بدون اینکه نیازی به هزینه های اضافی باشد .بدون اینکه نیازی به هزینه های اضافی باشد.باوجود طرفداری ادبیات حسابداری مدیریت صنعتی از معیارهای مالی ،محققین مشکلات بسیاری را برای از معیارهای عملکرد مالی ذکر می کنند.اکسلز وپببورن (1992)به عنوان نمونه معیارهای مالی را معیارهای ضعیف می نامند چراکه نتیجه کارکرد مدیران را بعد از یک دوره زمانی تعیین میکنندو در ارزیابی ارتباط اعمال مدیران ونتایج مالی گزارش شده ،مشکل ایجاد مینمایند.افزودن براین معیارهای عملکرد مالی ،هیچ رهنمودی برای عملکرد آتی ندارند.چراکه شامل هیچ معیاری که مربوط به رضایت مشتریان ویادگیری سازمانی باشند،نیستند.هم چنین معیارهای مالی بیشتر بر مدیریت داخل سازمان تمرکز دارند تاخارج سازمان.