اوتيسم يكي از اختلالات فراگير رشدي با منشأ نورولوژيك و علائم روانشناختي است كه سه حوزه مهم رفتاري را تحت تأثير قرار مي­دهد: 

1) تعامل اجتماعي

 2) ارتباط كلامي و غيركلامي

 3) الگوهاي رفتاري كليشه­اي و يا وسواسي.

علائم بيماري بسيارمتنوع و تابعي از شدت بيماري، ميزان هوش و وجود سايراختلالات نورولوژيك (مثل صرع) يا اختلالات متابوليسمی مي یاشد.

. دامنه و شدت اوتيسم بسيار وسيع است. بعضي از اين افراد ميتوانند در سطح بالايي با اطرافيان خود ارتباط برقرار كنند و گفتاري خوب و هوش قابل قبولي دارند. دسته­اي ديگر، آسيب شناختي و زباني بالايي دارند و حتي برخي هرگز قادر به صحبت كردن نيستند. ممكن است يك كودك درخودمانده از برقراري تماس چشمي خودداري نمايد و يا به نظر برسد كه ناشنوا است. همچنين رشد زبان و مهارت­هاي اجتماعي وي متوقف گردد