کسب و کار شامل تجارت، معامله، خرید و فروش، تولید، نقل و انتقال مالکیت سرمایه و منابع بین افراد در یک فضای اقتصادی بر مبنای توافقات منعقد شده می باشد. 

اسلام سود ناشی از کار و معامله را تحت شرایط خاصی مجاز می داند و مالکیت فردی را تایید کرده است. 

پیامبر اسلام (ص) و حضرت علی (ع) در حوزه کار و معامله الگوبیکامل بوده و هستند. 

دیدگاه اقتصادی اسلام با غرب نسبت به کسب و کار و معامله متفاوت است. 

این تفاوت در اصول اساسی و احکام کسب و کار اسلامی است. 

در اسلام هر نوع کسب و کاری درست نیست و مورد تایید نیست در صورتی کسب و کار مورد تایید است که طبق اصول و قواعد اسلامی باشد. 

 یکی از مهم ترین مسائل مدیریت، انتخاب فرد شایسته و سپردن کارها به آنان است.

علاوه شایستگی افراد باید از روی عملکردشان باشد نه از روی گفتار و حرف، زیرا در میدان عمل است که انسان صفات واقعی خویش را آشکار می کند. 

رهبری و پیشوایی نیز امانتی است الهی و زمامداران موظفند حقوق رعیت را ادا کنند و عدالت را میان مردم جاری سازند و با آنان از سر لطف و مهربانی رفتار کنند پس وقتی مدیریت هم امانتی است سنگین، باید به اهلش سپرده شود.

 کسانی که بدون داشتن شایستگی های لازم در جایگاه اداره امور قرار می گیرند و با آنان که اداره کارها را به افراد فاقد شایستگی های لازم هستند، می سپارند مرتكب بالاترین خیانت ها می شوند که بدون شک مایه هلاکت خود و دیگران شده و در دنیا و آخرت مغضوبند. 

سپردن مسئولیت به افراد بدون آزمودن آنها از ضعف مدیر به حساب می آید. زیرا توانایی انسانها در زمان آزمودن، مشخص می شود.