به باور ویگوتسکی کنش متقابل میان یادگیرنده و محیط اجتماعی اش تعیین کننده اصلی رشد شناختی اوست. خاستگاه روان آدمی اجتماع است و فرایندی که به آن شکل می دهد ارتباط است.

در نظريه ويگوتسکی، کارکردهای ذهنی که در دسته کارکردهای نخستین ذهنی و کارکردهای عالی ذهنی تقسیم شده اند ویگوتسکی با اصطلاح کار کرد به فرایندهای ذهنی مانند توجه ادراک، حافظه، و تفکر اشاره می کند. این کارکردهای ذهنی در سالهای آغاز عمر به طور طبیعی وجود دارند و در انسان و حیوان یافت می شوند. اینها کار کردهای نخستین هستند. ویژگی مهم آنها غیر ارادی و ناآگاه بودن است.