مشاوره، در حکم روشی برای رشد حرفه ای در بسیاری از کشورها از جمله استرالیا، انگلستان و ولز، هنگ کنگ، سنگاپور و ایالات متحد امریکا، بیش از پیش اهمیت یافته است. مشاوره بعد مهمی در شروع و تداوم جریان رشد معلمان و رهبران تلقی می شود و همچنین بخش مهمی از فرایند جامعه پذیری آموزشگرانی است که نقش جدیدی را فرا می گیرند. 

کرو بین دو شکل جامعه پذیری تمایز قائل می شود: 

 حرفه ای؛ آمادگی برای به عهده گرفتن نقش شغلی، مانند نقش معلمی یا مدیر.

سازمانی، تمرکز بر زمینه خاصی که نقش در آن اجرا می شود.

 جامعه پذیری شامل سه نوع یادگیری جدید است :

یادگیری مهارتهای انجام دادن شغل؛ برای مثال بازرسی از کلاس درس.

 سازگاری با محیط کاری خاص؛ برای مثال تشخیص اینکه چه کسی برای کسب اطلاعات قابل اعتماد است.

درونی سازی ارزشها؛ برای مثال اهمیت دادن به همکاری و مشارکت

در رهبری و مدیریت اثربخش کارکنان در مدارس و آموزشگاهها کانون توجه همواره بر معلمان، به عنوان محور تحقق هدفهای مربوط به یادگیری و بهبود، قرار داشته، با این حال تحقیقات و سایر آثار مرتبط درباره کارکنان ستادی شاغل در مدارس و آموزشگاه ها نیز اهمیت فزاینده ای یافته است.

در بریتانیا اهمیت کارکنان ستادی در مدارس به دو دلیل به مسئله مهمی تبدیل شده است. دلیل اول درک بیش از پیش نیاز به بازشناسی و استفاده از مهارت های همه کارکنان برای پشتیبانی از امر یادگیری است. دومین دلیل این است که از زمان حرکت به سمت خودگردانی، و به ویژه تفویض مسئولیت بودجه بندی به مدارس، آنها به تحلیل هزینه و اثربخشی آگاه تر شده اند. 

مفهوم فرهنگ، طی دهه ۱۹۹۰ و در قرن بیست و یکم، بیش از پیش اهمیت یافته است. این توجه فوق العاده ممکن است نتیجه نارضایتی از محدودیتهای مدل های رهبری و مدیریتی باشد که در آنها بر جنبه های ساختاری و فنی مدارس و آموزشگاه ها تأکید می شود. تمرکز بر جهان ارزش ها و نگرش های غیرملموس، مقابله مؤثر با مفروضات دیوان سالارانه است که به ایجاد تصویر متعادلی از نهادهای آموزشی کمک می کند. 

کار گروهی در بسیاری از مدارس و آموزشگاههای بیشتر کشورها رایج است. غالبا گروه ها را بخش مفید ساختار مدرسه و آموزشگاه می دانند. کاتزنبچ و اسمیت مدعی اند که گروهها اثربخش تر از افراد هستند؛ چراکه؛ 

گروهها مؤثرتر از افرادی عمل می کنند که به تنهایی یا در گروه بندی های بزرگتر کار می کنند؛ به خصوص وقتی عملکرد مستلزم مهارت، قضاوت و تجارب متعدد باشد. اغلب افراد قابلیت های گروه ها را درک می کنند و حس مشترکی به ایجاد کار گروهی دارند… گروههای حقیقی عمیقا به غایت و اهدافشان متعهدند. اعضای گروه با عملکرد بالا نیز متعهد به همدیگرند.

لاشوی کار گروهی را، با توجه بیشتر به رهبری مشترک یا توزیع شده مرتبط می داند؛

الزاما باید از قوانینی تبعیت کرد. هرچه باشد، این امر در کل از آن جهت مفید است که بر عدالت و برابری افراد برای داشتن فرصت های برابر به قصد تحقق اهداف مناسب و شایسته شان اصرار دارد. بنابراین، این مسئله مهم آرمان جامعه دموکراتیک است.

 با اینکه در چنین جامعه ای بر کلمه «برابر» بیشتر از کلمه «فرصت» تأکید می شود، برای رهبران و مدیران آن جامعه «فرصت» هم به همان اندازه مهم است؛ چون خواه افراد آن فرصتها را داشته باشند خواه داشته باشند، تمهید یا تسهیل آن فرصتها از وظایف اصلی رهبری و مدیریت است.

ساختار به معنی الگوی رسمی روابط بین افراد در سازمانهاست و شیوه های برقراری ارتباط بین افراد را به منظور تحقق اهداف سازمان مشخص می کند. 

تعریف اونیل ویژگی اصلی ساختار را در بردارد و ارتباط آن را با مفهوم «نقش» نشان می دهد: «ساختار یعنی توصیف رسمی نقشها، اختيارها، روابط و مقام ها در سازمان».