افزون بر روش سخنرانی، آموزش معلم – محور شامل روشهای دیگری است که عموما روشهای آموزش مستقیم’ نام گرفته اند.

هر چند که آموزش به کمک سخنرانی را می توان یکی از روشهای آموزش مستقیم به حساب آورد، اما گروهی از روانشناسان پرورشی و متخصصان آموزشی (از جمله روزنشاین و مایستر، ۱۹۹۵؛ سانتروک، ۲۰۰۴؛ کروکشانک، جنکینس، و متحالف، ۲۰۰۶؛ و وولفلك، ۲۰۰۷) سخنرانی را نوع خاصی از آموزش معلم محور می دانند و نوع دیگر آن را آموزش مستقیم نامیده اند.

تعريف و ويژگي‏هاي آموزش مستقيم

أدانل، ریو، و اسمیت (۲۰۰۷) از آموزش مستقیم تعریف زیر را به دست داده اند: ’یک شکل نظام مند آموزش که برای ایجاد تسلط در دانش آموزان در ارتباط با دانش و مهارتها مورد استفاده قرار می گیرد.

به نظر، اسنومن، مککاون، و بایلر (۲۰۰۹)، ”فلسفه زیربنای آموزش مستقیم این است که اگر دانش آموزان یادنمی گیرند به این علت است که معلمان به آنها خوب آموزش نمی دهند“.

مويجس و رینالدز (۲۰۰۲) آموزش مستقیم را نوعی آموزش میدانند که در آن معلم به طور فعال در انتقال محتوای درس به دانش آموزان کل کلاس اقدام می کند.

وولفلک (۲۰۰۷) در توضیح آموزش مستقیم می گوید در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی یک انفجار پژوهشی اتفاق افتاد که تأكید آن بر آموزش اثربخش بود. نتایج این رویداد یک الگوی آموزشی را پدید آورد که بر بالا بردن سطح یادگیری دانش آموزان تأکید می کرد.