بخشی از متن: 
اصول داروشناسی روانی 
هر دارویی یک ترکیب شیمیایی است که برای پدید آوردن برخی تغییرات مطلوب در بدن تجویز شده است. معمولا داروها برای تشخیص، درمان یا جلوگیری از بیماری، تسکین درد و رنج، یا بهبود عارضه نامطلوب فیزیولوژیک مورد استفاده قرار می گیرند. به عبارت دیگر، در طول تاریخ بشر، همچنین از داروها به عنوان مواد غذایی، برای تفنن و حتی به عنوان سم استفاده شده است. امروزه از آنها به عنوان ابزاری تحقیقی نیز استفاده می شود.
بسیاری از داروهای روان گردان موادی برای سوم مصرف هم هستند. یعنی افراد آنها را به خاطر دلایل غیردرمانی یا به صورت تفننی تا آن حد مصرف می کنند که کار کردهایشان دچار اختلال میشود. بسیاری از داروهای روان گردان وسوسه را افزایش داده و می توانند موجب اعتیاد شوند. برخی دیگر می توانند مانند سم تاثیر بگذارند و موجب بیماری، آسیب مغزی یا حتی مرگ شوند.

راه‌های مصرف دارو
داروهای روان گردان برای اینکه تأثیر بگذارند باید در دستگاه عصبی به مقصد خود برسند. راهی که از آن طریق یک دارو وارد بدن شده و از آن عبور می کند تا به مقصد خود برسد، روش مصرف دارو گفته می شود بسیاری از داروها از طریق دهان مصرف می شوند- یعنی طبیعی‌ترین و به طور معمول سالمترین روش مصرف یک ماده. همچنین می توان داروها را ]به صورت بخور[ استنشاق کرد، به صورت شیاف از طریق جذب با مالیدن روی پوست، تزریق به داخل جریان خون یا داخل عضله یا حتی داخل مغز به کار برد.
مصرف دارو از طریق دهان آسان تر است، اما همهٔ داروها نمی توانند در برابر ترشحات اسیدی معده مقاومت کنند یا قادر نیستند از دیواره‌های مجرای گوارشی عبور نمایند. در کل، اگر دارو استنشاق شود تا خورده شود، موانع کمتری بین دارو و مقصد آن وجود دارد و چنانچه اگر تزریق شود این موانع کمتر هم خواهد بود. چنانچه دارو به طور مستقیم به داخل مغز تزریق شود با موانع به مراتب کمتری روبرو می شود.