تحقیق مسجد جامع ساوه تحقیق, مسجد, جامع, ساوه مسجد جامع ساوه
اين مسجد در منطقه نيستانك قرار دارد .
پيشينه نيستانك
سابقه تاريخي نيستانك به قرنها پيش از اسلام و اولين دوره هاي شكل گيري تاريخ ايران مي رسد ( رهاورد تحقيق نيستانكدكتر هدايت الله نوري فرهنگ اصفهان شماره 13 ) ا
در عهدي كه تاريخ آن را به ياد ندارد در جاي كويرهاي مركزي درياي بزرگي بوده كه بتدريج خشك شده و بقاياي آن هنوز به صورت درياچه ها و شوره زارها خودنمايي مي كند. تصور مي رود در عهدي كه هنوز رطوبت داخله فلات بيشتر از امروزه بوده حاشيه اطراف كوير را مراتع و جلگه‌هايي كه در دهانه دره هاي كوهستاني قرار گرفته و پوشانده و موجبات يك نوع زندگي فعال شباني را فراهم كرده است و مردمي كه مربوط به دوره حجر بوده اند و زندگي قبلي آنها در دره هاي كوهستان از راه شكار و سكونت در غار تامين ميشده از دره ها به طرف پايين سرازير شده ، در اين دشتهاي خرم سكونت اختيار كرده ، پايه يك مدنيت بر سكونت در ده را ريخته. (تاريخ ايران تاليف گيرشمن.) ا
درياچه ساوه كه در شب ميلاد پيامبر اسلام خشك شده تا نواحي مركزي ايران امتداد داشته و نائين بر ساحل آن بوده است. برخي گويند نائين جايي كه در آن ني مي رويد ، چنانچه روستاهاي نيستانك و نيستان در آن حوالي گوياي اين وجه تسميه اند و در كوه مشهور به ( كليزه ) واقع در شمال نائين آثار لنگر دست ساخته اي موجود است. ( سيماي نائين تاليف غلامرضا علي زواره ) . ا
و هنوز در دره نيزار نيستانك ني ميرويد. اين دره و چند دره ديگر در كوه چهار گنبد واقع و نيستانك قديم همان منطقه بوده است كه نيزاريها در آنجا سكونت داشته اند و تاريخ آن روشن نيست. ا
از آثار قبل از مهاجران آريايي ها كه مهاجرتشان ظاهراً در اواسط هزاره دوم قبل از ميلاد آغاز شد و به فلات ايران و سواحل بحر خزر دست يافتند بومي هاي ساكن ايران را ديو خوانده اند. ديوها مردمان قهرمان و پيكار جوي بومي بوده اند. جنگ آريانها با ديوان از زمان كيومرث پيشدادي آغاز شد و تا پادشاهي تهمورث دومين پادشاه از سلسله پيشداديان به درازا كشيد. ا
از آثار توتميزم در نيزار نمادين عقاب – اژدها و درخت كهنسال وًّن مي باشد. ا
ايمان و احترام خاص به بعضي نباتات و حيوانات و موجودات از افكار باستاني و انديشه هاي بدوي انسان عصر حجر است ( تاريخ اديانتاليف علي اصغر حكمت ) كه هر قبيله و عشيره در اعصار قبل از تاريخ نسبت به يك درخت خاص و حيواناتي حرمتي قائل مي شده و آن را حافظ و نگاهبان قوم و قبيله خود مي دانسته است. در شاهنامه اشاره اي به پرچم هاي گوناگون ايرانيان قديم آمده كه عشاير و طوايف لشكريان شاهنشاه ايران هر كدام داراي پرچمي با نقوشي مخصوص خود داشته اند. توتميزم كه از افكار باستاني و انديشه هاي بدوي انسان عصر حجر بود در نيزار نيز