اگر در جوامع مدنی امروزی آغاز بزرگسالی به عنوان یک دوره ی کاملاً متمایز، با آیین یا تشریفات خاصی اعلام نمی گردد، اما ضابطه ی حقوقی جدایی بزرگسالی از《 کودکی 》یا 《نوجوانی》 از دیرباز تمایز بین صغیر و کبیر بوده است و این معیاری است که تقریباً در همه ی کشورهایی که جامعه در آنها به سبک همزیستی واحدهای اجتماعی_ خانوادگی شکل گرفته‌اند و در سراسر جهان بر اساس مجموعه ای از قوانین مدنی اداره می‌شوند، قانون تعیین کننده ی بزرگسالی و تفویض کننده ی نقشی است که فرد باید در اجتماع ایفا کند.

زبان و گفتار از یک نظام سلسله مراتبي واجها (برای سخن گفتن و حروف (برای نوشتن) تشکیل شده است. این عناصر به صورت مؤلفه های زبان شناسی با هم ترکیب می شوند تا اینکه هجاها به لغات، لغات به عبارات، عبارات به جمله و جمله ها به متن تبدیل شوند. در ساخت عبارات و سازه های یک متن، جمله های گفته شده به واسطه مكثها و جملات نوشته شده در گروه لغات شکل می گیرند، به طوری که میتوان لغت دیگری را جایگزین کرد بدون اینکه مفهوم جمله تغییر یابد.

زبان و گفتار از طریق دستگاه دیداری و شنیداری به مغز راه می یابد و دستگاه حرکتی سخن گفتن و نوشتن را امکان پذیر می سازد. برایند فرایند تولید در مغز که بین نظام حسی و حرکتی انجام می شود به صورت زبان و گفتار آشکار می گردد. 

فهم سخن و گفتار از یک فرایند پیچیده شنود واجها و لغات ذخیره سازی شده در حافظه کوتاه مدت، درک معنای لغات به کمک حافظه دراز مدت، بازنمایی واجها و سازه ها، درک معانی سازه های ترکیب سازه ها برای درک معنای جمله و جایگزینی محتوایی تشکیل شده است. سخن و گفتار بازنمایی گزاره های معنادار است.

گزاره ها مفاهیمی (غالبا متشکل از یک یا دو لغت) با یک عنصر فعلی گزاره یا مسند (افعال، صفات و قیود) هستند که این عنصر ارتباط گزاره ها را مشخص می کند. گزاره های هم پوش یا متداخل، حروف مرتبط و به هم پیوسته ای و آنچنان متن را شکل می دهند تا به صورت زنجیره ای از گزاره های معنادار درآیند.