معلول اجتماعی به فرد اطلاق می شود که در نتیجه نابسامانی های اجتماعی – اقتصادی، ناهنجاری های فرهنگی – تربیتی و وضع نامساعد خانوادگی دچار انحرافات اخلاقی و رفتاری شده باشد. 

در تعریف فوق، معلول اجتماعی برحسب عامل انحراف تعریف می شود.

اختلال روانی یک ناخوشی بوده که دارای تظاهرات روانشناختی یا رفتاری بوده و با ناراحتی های قابل ملاحظه و اختلال عملکرد ناشی از آشفتگی های زیست شناختی، اجتماعی، روانشناختی، ژنتیکی، جسمی یا شیمیایی همراه است. 

 معیار سنجش اختلالات روانی، میزان انحراف از پاره ای از هنجارهای طبیعی هستند. 

دیدن یعنی قدرت دریافت نورهای مرئی و در نتیجه آن قدرت احساس شکل، رنگ و اندازه اشیای خارجی. 

 چشم، پیامهای عصبی را به بخش پس سری مغز منتقل کرده تا به این طریق، آن پیام ها را ادراک کنیم.

 این اختلال مربوط به محدودیت در کنترل رفتار بوده که از نظر رشدی، سطوح نامناسبی از بی توجهی، تکانش گری و بیش فعالی را قبل از ۷ سالگی شامل می شود.

 این اختلال در ۳ شکل اساسی بی توجهی، تکانش گری و بیش فعالی در تمام موقعیت ها دیده می شود. 

۲. شیوع: 

بطور کلی میزان بروز ADHD در پسران بیش از دختران با نسبتی بین ۲ بر ۱ تا ۹ بر ۱ است.

 الف) نارسایی های ویژه مانند نارساخوانی و نارسایی های ارتباطی

ب) نارسایی های ذهنی که شامل طبقه چهارم DSM برای انواع نارسایی ذهنی است 

ج) اختلالات نافذ رشدی شامل اختلال در خودماندگی 

اصطلاح نارسایی های یادگیری اولین بار در سال ۱۹۶۲ توسط ساموئل کرک ابداع شد. 

نارسایی ویژه یادگیری که در سال ۱۹۶۸ توسط کمیته مشاوره ملی کودکان معلول آمریکا ارائه شد عبارتست از اختلالی در یک یا چند فرآیند روانی پایه که به درک یا استفاده از زبان شفاهی یا کتبی مربوط شده و به شکل عدم توانایی کامل در گوش دادن، فکر کردن، صحبت کردن، خواندن، نوشتن، هجی کردن یا محاسبات ریاضی آشکار می شود. 

 اختلالات تغذیه ای در دوره شیرخواری یا اوایل کودکی، اهمیت نوع تعامل بین شیر خوار و مراقب را نشان میدهد. 

مشخصه اختلال تغذیه، انواعی از حالات شامل امتناع از غذا، اجتناب از غذا، تلاش های فعال برای رد فرآیند تغذیه یا تاخیر در غذا خوردن مستقل است. 

نارسایی رشد به وزن گیری ناکافی اطلاق شده که توسط نمودارهای رشد استاندارد مشخص می شود. 

میزان بهبود خود بخودی ۳ اختلال تغذیه ای و خوردن هرزه خواری، نشخوار و اختلال تغذیه ای دوره شیرخواری یا اوایل کودکی، بالا است. 

بر طبق DSM، دو اختلال ارتباط بیانی و اختلال مختلط ارتباط بیانی – دریافتی، جزء اختلالات زبان هستند. 

بر طبق DSM، دو اختلال نظام صوتی (واج شناسی) و لکنت زبان، جزء اختلالات تکلم محسوب می شوند. 

طبق تعریف انجمن گفت و شنود آمریکا، اختلال ارتباطی عبارتست از ناتوانی اشخاص در فهمیدن یا بکار بردن مناسب روش های گفتاری و زبانی جامعه. 

اختلالات گفتاری از سنین کودکی آغاز می شود.