کلمات کلیدی

کار گروهی در بسیاری از مدارس و آموزشگاههای بیشتر کشورها رایج است. غالبا گروه ها را بخش مفید ساختار مدرسه و آموزشگاه می دانند. کاتزنبچ و اسمیت مدعی اند که گروهها اثربخش تر از افراد هستند؛ چراکه؛ 

گروهها مؤثرتر از افرادی عمل می کنند که به تنهایی یا در گروه بندی های بزرگتر کار می کنند؛ به خصوص وقتی عملکرد مستلزم مهارت، قضاوت و تجارب متعدد باشد. اغلب افراد قابلیت های گروه ها را درک می کنند و حس مشترکی به ایجاد کار گروهی دارند… گروههای حقیقی عمیقا به غایت و اهدافشان متعهدند. اعضای گروه با عملکرد بالا نیز متعهد به همدیگرند.

لاشوی کار گروهی را، با توجه بیشتر به رهبری مشترک یا توزیع شده مرتبط می داند؛

الزاما باید از قوانینی تبعیت کرد. هرچه باشد، این امر در کل از آن جهت مفید است که بر عدالت و برابری افراد برای داشتن فرصت های برابر به قصد تحقق اهداف مناسب و شایسته شان اصرار دارد. بنابراین، این مسئله مهم آرمان جامعه دموکراتیک است.

 با اینکه در چنین جامعه ای بر کلمه «برابر» بیشتر از کلمه «فرصت» تأکید می شود، برای رهبران و مدیران آن جامعه «فرصت» هم به همان اندازه مهم است؛ چون خواه افراد آن فرصتها را داشته باشند خواه داشته باشند، تمهید یا تسهیل آن فرصتها از وظایف اصلی رهبری و مدیریت است.

ساختار به معنی الگوی رسمی روابط بین افراد در سازمانهاست و شیوه های برقراری ارتباط بین افراد را به منظور تحقق اهداف سازمان مشخص می کند. 

تعریف اونیل ویژگی اصلی ساختار را در بردارد و ارتباط آن را با مفهوم «نقش» نشان می دهد: «ساختار یعنی توصیف رسمی نقشها، اختيارها، روابط و مقام ها در سازمان».

مفهوم فرهنگ، طی دهه ۱۹۹۰ و در قرن بیست و یکم، بیش از پیش اهمیت یافته است. این توجه فوق العاده ممکن است نتیجه نارضایتی از محدودیتهای مدل های رهبری و مدیریتی باشد که در آنها بر جنبه های ساختاری و فنی مدارس و آموزشگاه ها تأکید می شود. تمرکز بر جهان ارزش ها و نگرش های غیرملموس، مقابله مؤثر با مفروضات دیوان سالارانه است که به ایجاد تصویر متعادلی از نهادهای آموزشی کمک می کند.