روان درمانی خانواده های سالم و نابسامان :
زندگی خانوادگی مدام در حال تغییر است و آنچه در یک دوره سالم قلمداد میشود، لزوما در دوره های بعد سالم نیست.
در دهه ی1890،اجماع فراگیری دربین خانواده های شهر نشین آمریکائی اروپایی تبار طبقه متوسط وجود داشت مبنی بر آنکه خانواده ی سالم و کارور، خانواده ی پدر سالار است(فوت لیک،1990). پدران نان آور و واضع مقررات خانواده بوده و مادران به آشپزی و مراقبت از فرزندان می پرداختند. این تصویر از خانواده کماکان برای برخی افراد جذابیت خود را حفظ کرده ورد پای آن را می توان در سریال های دهه ی 1950 و 1960 از قبیل: اوزی و هاریت، آن را به سگ آبی  بسپار، دانا رید و پدران بهتر می دانند، دنبال کرد (پیستول و مارسون،2005)، واقعیت این است که شکل های دیگری از
خانواده های سالم یا دیگر گروه های سالم شبه خانواده وجود داشته و دارند (کونتز،2008،2000). آنچه قبلا تحت عنوان شکل های غیر سنتی خانواده معروف بودند (از قبیل، خانواده های،تک والدی،هر دو شاغل،ترکیبی،برابرگرا و گسترده)،امروزه از لحاظ تعداد بر خانواده های هسته ای پیشی گرفته و از دهه ی 1970 به بعد، در سریال های تلویزیونی از قبیل،مورفی براون ، کازبی ، دختران گیلمور ، بهشت هفتم و فریزیر به تصویر کشیده شده اند ( پیستول و مارسون، 2005)

نظام خانواده و سلامت :
نظریه ی نظام ها ( سیستم ها) مبنایی است که، اکثریت خانواده درمانگران بر اساس آن به خانواده نظر نموده و کار بالینی خود را پیرامون آن سازمان می بخشند. این نظریه، اولین بار توسط زیست
شناسی به نام لودویک فون برتالانفی (1968،1934) به منظور تبیین چگونگی زنده ماندن یا مرگ موجودات زنده بر حسب  درجه ی پذیرندگی یا بته بودن آنها  نسبت به محیط پیرامون، ارائه و اصلاح شد. برتالانفی ‘پدیده ی اصلی زندگی را موجودیت واحدی موسوم به ‘ارگانیسم’ دانسته ‘(اوکان وراپاپورت،1980،ص.6)و آن را شکل واحدی از حیات «متشکل از اجزا با وابستگی متقابل و فرایندهای دارای ارتباط متقابل’ (برتالانفی،1968،ص.33) می دانست. به این ترتیب، یک ارگانیسم از لحاظ رفتاری، در وهله ی اول توسط مکانیسم های درونی برانگیخته می شود. دانشمندان علوم اجتماعی، با تاثیر پذیری از برتالانفی، تصور کردند که نظام های زنده، از جمله خانواده، هم، براساس اصول یکسانی عمل می کنند، به این معنا که دارای وابستگی متقابل درونی هستند.